In de zomer van 2009, een paar dagen voor mijn vakantie, kreeg ik te horen dat ik hiv had. Ik was een jonge­man van 27 in een fase van mijn lev­en waarin ik niet alti­jd con­se­quent con­dooms gebruik­te. Angst voor hiv had alti­jd wel in mijn achter­hoofd gespeeld, maar angst is geen voor­be­hoedsmid­del. Nu ja, die angst hoefde ik nu ten­min­ste niet meer te hebben.

Maak je geen zor­gen, dit wordt geen zielig ver­haal. Het gaat heel goed met mij. Met hiv valt pri­ma te lev­en, en ik vind het belan­grijk die bood­schap ook in het pre­ven­tiede­bat te bren­gen. Met bang­mak­er­ij schi­eten we niets op. Maar dat het beter is geen chro­nis­che infec­tie te hebben behoeft natu­urlijk geen betoog.

In de zomer van 2011 sloot ik me aan bij Poz&Proud, een club die opkomt voor homo­man­nen met hiv. Daar werd toen al gespro­ken over PrEP, een geheel nieuwe meth­ode van hiv-pre­ven­tie in de vorm van een pil. Hoe meer ik erover te weten kwam, hoe meer ik ervan over­tu­igd raak­te dat dit een gamechang­er zou zijn. In de stri­jd tegen nieuwe hiv-infec­ties, natu­urlijk, maar net zozeer in het ver­licht­en van de angst die nog alti­jd als een vloek boven velen in onze com­mu­ni­ty hangt.

In de zomer van 2012 gaven de Amerikaanse autoriteit­en na afrond­ing van suc­cesvolle stud­ies naar de effec­tiviteit groen licht voor PrEP. Ik was ver­rukt, dit was een moment waar ik naar­toe had geleefd. En dit zou nog maar het begin zijn; goed voor­beeld doet vol­gen, toch?

In de zomer van 2016 was Ams­ter­dam in de ban van Euro­Pride. Samen met 50 andere man­nen stond ik op een boot die een vol­mondig state­ment voor PrEP neerzette. Broodnodig, want het goede voor­beeld dat de Verenigde Stat­en vier jaar eerder had­den gesteld had niet zoveel navol­ging gekre­gen als gehoopt. Ook niet in Ned­er­land, dat twintig jaar daar­voor nog een voor­lop­er was met behan­del­ing van hiv.

Ik ben een zomerkind. Geboren werd ik in de zomer van 1981, het jaar waarin de wereld voor het eerst ken­nis­maak­te met de ver­woestin­gen van aids. De weten­schap heeft ons sinds­di­en onvoorstel­baar veel verder gebracht. We kun­nen lev­en met hiv. En we kun­nen ook veel meer infec­ties voorkomen dan we nu doen. Met PrEP.

In de win­ter van 2016 legt de Ned­er­landse poli­tiek echter desin­ter­esse aan de dag. Onze min­is­ter wacht op een advies dat nog een zomer én een win­ter op zich zal lat­en wacht­en. Onze volksverte­gen­wo­ordig­ing stemt een ver­snelde regeling weg. Meer dan viere­neen­half jaar sinds het eerste reg­uliere gebruik van PrEP doen we nog steeds alsof het con­tro­ver­sieel is. We moeten geen seizoen meer voor­bij lat­en gaan. We moeten PrEP omar­men. En beschik­baar stellen. Nu!

Jör­gen Moorlag

Last updated 02/01/2017